សម្លៀកបំពាក់ និងឧបករណ៍ការពារន

មនុស្សគ្រប់គ្នាគួរតែស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ការពារ ឬហៅថាឧបករណ៍ការពារខ្លួន នៅពេលធ្វើការជាមួយឬប្រឈមនឹងនឹងសារធាតុគ្រោះថ្នាក់។ វាជាការទទួលខុសត្រូវរបស់និយោជិកដែលត្រូវផ្តល់ឧបករណ៍ការពារឲ្យកម្មករ។ កម្មករគួរតែទាមទារនយោជិកឲ្យគោរពសិទ្ធរបស់ពួកគេក្នុងការមានសុខភាពនិងសុវត្ថិភាព តាមរយៈការផ្តល់ឧបករណ៍ការពារ និងថែទាំវាក្នុងស្ថានភាពល្អ។

ដើម្បីការពារមនុស្ស សម្លៀកបំពាក់ការពារត្រូវតែសមល្មម និងត្រូវតែបានថែទាំល្អ។ មានគេនិយាយថា ក្នុងប្រទេសក្រីក្រមានឧបករណ៍ការពារបីប្រភេទ ៖ ប្រភេទធំខ្លាំង តូចខ្លាំង និងរហែក។ បើអ្នកគ្មានឧបករណ៍និងសម្លៀកបំពាក់ការពារទេ អ្នកអាចការពារខ្លួនអ្នកដោយពាក់អាវភ្លៀង ឬធ្វើសម្លៀកបំពាក់ការពារដោយខ្លួនឯងដោយធ្វើចេញពីថង់ប្លាស្ទិក។ កាត់ប្រហោងសម្រាប់ក្បាលនិងដៃរបស់អ្នក រួចដាក់ថង់ផ្សេងទៀតនៅលើដៃនិងជើងរបស់អ្នក និងលើប្រអប់ដៃនិងប្រអប់ជើង។

រូបភាពនេះបង្ហាញពីសម្ភារៈការពារគ្រប់ប្រភេទដែលចាំបាច់សម្រាប់ការការពារសារធាតុមានគ្រោះថ្នាក់ភាគច្រើន។ មិនមែនគ្រប់ការងារឬសារធាតុទាំងអស់ សុទ្ធតែត្រូវការសម្ភារៈការពារទាំងនេះនោះទេ ហើយការងារប្រភេទខ្លះទៀត ត្រូវការសម្លៀកបំពាក់និងឧបករណ៍ការពារយ៉ាងពិសេស។

មួករឹង(មួកការពារ សុវត្ថិភាព)

វ៉ែនតាសុវត្ថិភាព ឬ បិទជិតវ៉ែនតា

ម៉ាស់ការពារធូលីដី

អាវដៃវែង

ស្រោមដៃ

ខោជើងវែង(ស្ត្រីក៏ ខោជើងវែងដែរ)

ដាក់ជើងខោពីក្រៅ ស្បែកជើងកវែង

ស្បែកជើងកវែង ឬស្បែកជើងឃ្លុបបិតជិតនិ ស្រោមជើង

ចំពោះកសិករដែលប្រឈមនឹងថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត គួរពាក់ ៖

បើគ្មានឧបករណ៍ដកដង្ហើមឬម៉ាស់មុខទេ គេអាចប្រើកន្សែងធំឬក្រមា។ ប៉ុន្តែថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតនឹង ជាប់លើក្រមាឬកន្សែងដែលសើមឬមានញើស។ វាធ្វើឲ្យកាន់តែមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងជាងមិនមានការការពារមុខទៅទៀត។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវតែប្រើប្រាស់ក្រមាឬកន្សែង ត្រូវលាងជម្រះនិងសម្ងួតឲ្យបានញឹកញាប់ និងត្រូវដឹងថាវាមិនបានផ្តល់ការការពារបានច្រើននោះទេ។

មួកមានគែមសម្រាប់ការពារពីកម្តៅថ្ងៃ

ឧបករណ៍ដកដង្ហើម ឬម៉ាស់មុខ

អៀមកៅស៊ូ ឬប្លាស្ទិក ឬសំពត់ក្រាស់

ស្រោមដៃ

ស្បែកជើងឃ្លុប

ខោជើងវែង

កម្មករប្រេងនិងរ៉ែអាចទទួលបានការការពារល្អប្រសើរ នៅពេលណាគាត់ពាក់ ៖

ម៉ាស់ធូលី ឬឧបករណ៍ដកដង្ហើមដែលសមល្មម និងមានចម្រោះពិសេសសម្រាប់ច្រោះសារធាតុគីមីដែលគេប្រឈម

មួកសុវត្ថិភាពដើម្បីការពាររបួសក្បាល

ការពារត្រចៀក

អ្នកប្រមូលកាកសំណល់ និងបុគ្គលិកសុខាភិបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ គ្លីនិកសុខភាព និងគ្រឹះស្ថានថែទាំសុខភាពដទៃទៀត គួរពាក់ ៖

វ៉ែនតាសុវត្ថិភាពសម្រាប់ការពារការសាចចូលភ្នែក

ម៉ាស់មុខសម្រាប់ការពារប្រឆាំងនឹងមេរោគ

ស្រោមដៃក្រាស់

ស្បែកជើងឃ្លុប

ឧបករណ៍និងសម្លៀកបំពាក់ការពារ អាចការពារបានលុះត្រាតែវាស្អាតប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីប្រើប្រាស់ម្តងៗ ឬបន្ទាប់ពីបញ្ចប់វេនម្តងៗ ត្រូវលាងសម្អាតស្រោមដៃ ម៉ាស់ វ៉ែនតា និងសម្លៀកបំពាក់និងឧបករណ៍ដទៃទៀត ដើម្បីបង្ការការចម្លងដល់អ្នកប្រើប្រាស់បន្ទាប់ទៀត។

ម៉ាស់ការពារ

មធ្យោបាយល្អបំផុតដើម្បីបង្ការគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលមកពីការដកដង្ហើមចូលនូវសារធាតុគីមី និងកំទេចធូលី គឺត្រូវមានចរន្តខ្យល់ចេញចូលបានល្អក្នុងពេលបំពេញការងារ និងត្រូវពាក់ម៉ាស់ការពារដែលផលិតឡើងសម្រាប់ការពារប្រឆាំងនឹងសារធាតុគីមីដែលអ្នកបំពេញការងារជាមួយ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួនដោយសារសារធាតុគីមីខណៈដែលពាក់ម៉ាស់ នោះវាគឺជាសញ្ញាមួយបញ្ជាក់ថា ម៉ាស់លែងមានប្រសិទ្ធភាព ឬបញ្ជាក់ថាអ្នកកំពុងប្រឈមនឹងសារធាតុគីមីនោះឬសារធាតុគីមីផ្សេង តាមរបៀបដទៃទៀត។

ម៉ាស់ក្រណាត់ឬក្រដាសដែលរលុង

ម៉ាស់បែបនេះនឹងជួយទប់ស្កាត់កំទេចធូលីបានខ្លះ។ វានឹងមិនអាចបញ្ឈប់ការដកដង្ហើមចូលនូវផ្សែងសារធាតុគីមីពុលបានទេ។ ផ្សែងអាចឆ្លងកាត់ក្រដាសនិងក្រណាត់ និងអាចជ្រាបចូលតាមគែមម៉ាស់ដែលរលុង។

ម៉ាស់ក្រដាសរឹបណែនល្អ

ម៉ាស់ប្រភេទនេះនឹងការពារពីកំទេចធូលីបាន។ ម៉ាស់នេះគួរប៉ះជុំវិញផ្ទៃមុខ របស់អ្នក។ វានឹងមិនបញ្ឈប់ការដកដង្ហើមចូលនូវផ្សែងសារធាតុគីមីពុលបានទេ។ ម៉ាស់ទាំងនេះអាចស្ទះរន្ធ ឬរហែកដាច់យ៉ាងឆាប់ ដូច្នេះត្រូវប្តូរថ្មីពេល ម៉ាស់លែងប៉ះជុំវិញមុខ។

ម៉ាស់ប្លាស្ទិកការពារកំទេចធូលី

ម៉ាស់នេះនឹងការពារកំទេចធូលីបានល្អប្រសើរជាងម៉ាស់ក្រណាត់រលុង ឬម៉ាស់ ក្រដាសរឹបណែន។ ម៉ាស់នេះគួរប៉ះជុំវិញផ្ទៃមុខរបស់អ្នក។ វានឹងមិនបញ្ឈប់ការ ដកដង្ហើមចូលនូវផ្សែងសារធាតុគីមីទេ។

ឧបករណ៍ដកដង្ហើមជ័រ

ម៉ាស់ជ័រមានតម្រងចម្រោះនេះ អាចការពារអ្នកពីការដកដង្ហើមចូលនូវផ្សែងសារធាតុគីមី។ វាត្រូវរឹបមុខរបស់អ្នកយ៉ាងណែន ដូច្នេះនឹងគ្មានខ្យល់ជ្រាប ចន្លោះស្បែកមុខនិងម៉ាស់ទេ។ អ្នកអាចត្រូវការតម្រងចម្រោះផ្សេងៗសម្រាប់សារធាតុគីមីនីមួយៗ និងត្រូវផ្លាស់ប្តូរតម្រងចម្រោះញឹកញាប់។ អ្នកនឹងត្រូវ ការការបណ្តុះបណ្តាលពិសេសក្នុងការដាក់វាឲ្យរឹបណែន ការប្រើប្រាស់ និងសម្អាតម៉ាស់នេះ។ ម៉ាស់នេះមានសភាពក្តៅ និងមិនមានផាសុកក្នុងការពាក់ទេ។ នៅពេលធ្វើការជាមួយសារធាតុគីមី ត្រូវឈប់សម្រាកឲ្យបានញឹកញាប់នៅក្នុងកន្លែងចំហរនិងមានខ្យល់ចេញចូលល្អ ដែលនៅទីនោះអ្នកអាចដោះម៉ាស់ចេញដោយសុវត្ថិភាព។

របៀបបង្កើតម៉ាស់ក្រណាត់ដែលមានថ្នាំធ្យូងសកម្ម

ម៉ាស់ដែលអាចផលិតនៅផ្ទះនេះ ត្រូវបានច្នៃប្រឌិតឡើងដោយវេជ្ជបណ្ឌិតម៉ារាមបា ជនជាតិហ្វីលីពីន។ វាអាចផ្តល់ការការពារកំទេចធូលីនិងសារធាតុគីមីបានខ្លះ។

១. កាត់អាវទ្រនាប់ក្រណាត់មួយចំហៀងដែលមានទ្រនាប់អេប៉ុងខាងក្នុង។	២. ចោះដកយកទ្រនាប់អេប៉ុងចេញ។
៣. កាត់ក្រដាសតម្រងចម្រោះ ធ្វើជាកូនថង់ក្រដាសមួយ សម្រាប់បង្កើតជាទ្រនាប់ថ្មី ដែលនឹងដាក់ទៅក្នុងអាវទ្រនាប់។ ដាក់កាបូនសកម្មចំនួន១០០ក្រាម ក្នុងថង់ក្រដាសទ្រនាប់នេះ ដោយប្រាកដថាស្រទាប់របស់កាបូនសកម្មនេះរាយស្មើសព្វកន្លែងនៅក្នុងថង់ក្រដាស គឺមិនមែនធ្លាក់នៅតែខាងក្រោមទេ។ ដេរភ្ជិតក្រដាស ដើម្បីកុំឲ្យវាកំពប់ចេញ រួចដាក់ចូលទៅក្នុងអាវទ្រនាប់នៅកន្លែងដាក់អេប៉ុង។
៤. ដេរខ្សែយឺតជាប់នឹងអាវទ្រនាប់នេះ ដើម្បីឲ្យវាជាប់នឹងមុខរបស់អ្នក។ គួរសំដិលម៉ាស់នេះក្នុងខ្យល់ នៅចន្លោះពេលប្រើប្រាស់ម្តង។ ប្រសិនបើប្រើប្រាស់ក្នុងពេលបាញ់ស្ប្រ៉ាយ សារធាតុគីមីដែលពុលបំផុត នោះម៉ាស់នេះអាចប្រើប្រាស់បានល្អត្រឹមពីរដង ដែលម្តងៗមានរយៈពេល៤ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ ត្រូវផ្លាស់ប្តូរកាបូន១សប្តាហ៍ម្តង អាស្រ័យលើប្រភេទសារធាតុគីមីដែលបានប្រឈម និងរយៈពេលដែលពាក់វា។