ការសង្គ្រោះដង្ហើម

វិគី ព័ត៌មាន សុខភាព > សៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពីសុខភាពបរិស្ថាន > សេចក្តីបន្ថែម ក ៖ សុវត្ថិភាព និងភាពអាសន្ន > ការសង្គ្រោះដង្ហើម

នៅក្នុងជំពូកនេ:

 

នៅក្នុងជំពូកនេ:

• សេចក្តីបន្ថែម ក ៖ សុវត្ថិភាព និងភាពអាសន្ន
• បង្កើតផែនការសុវត្ថិភាពសម្រាប់ភាពអាសន្ន
• សំណុំសម្ភារៈសង្គ្រោះបឋម
• សម្លៀកបំពាក់ និងឧបករណ៍ការពារ
• ការកំពប់សារធាតុគីមី
• ការព្យាបាលគ្រោះថ្នាក់បង្កដោយសារធាតុគីមី
• ការព្យាបាលការរលាក
• ស្ហុក
• ការសង្គ្រោះដង្ហើម

ជនរងគ្រោះអាចស្លាប់ក្នុងរយៈពេល៤នាទី ប្រសិនបើគាត់គ្មានដង្ហើម។ ប្រសិនបើជនរងគ្រោះឈប់ដកដង្ហើមដោយមូលហេតុណាមួយ ចូរផ្តល់ដង្ហើមពីមាត់ទៅមាត់ភ្លាម! ប្រសិនបើអ្នកនោះលេបសារធាតុគីមី ការផ្តល់ដង្ហើមតាមមាត់ ក៏អាចធ្វើឲ្យអ្នកប្រឈមនឹងសារធាតុគីមីដែរ ដូច្នេះមុនចាប់ផ្តើមផ្តល់ដង្ហើមពីមាត់ទៅមាត់ ត្រូវខ្ទប់មាត់របស់អ្នកដោយម៉ាស់ថង់ ឬបន្ទះក្រណាត់ ឬបន្ទះប្លាស្ទិកចោះប្រហោងកណ្តាល។

ជំហានទី១ ៖យកម្រាមដៃយកចេញវត្ថុផ្សេងៗដែលជាប់ក្នុងមាត់ឬបំពង់កឲ្យលឿនបំផុត។ ទាញអណ្តាតមកមុខ។ ប្រសិនបើមានស្លេសក្នុងបំពង់ក ត្រូវព្យាយាមសម្អាតវាឲ្យបានឆាប់បំផុត។

ជំហានទី២ ៖ ដាក់ជនរងគ្រោះឲ្យដេកផ្ងារឲ្យបានឆាប់និងថ្នម។ ទាញក្បាលគាត់ទៅក្រោយថ្នមៗ រួចទាញថ្គាមរបស់គាត់ទៅមុខ។

ជំហានទី៣ ៖ យកម្រាមដៃច្របាច់ច្រមុះគាត់ បើកមាត់គាត់ ដាក់មាត់របស់អ្នកលើមាត់របស់គាត់ ហើយផ្លុំខ្យល់ឲ្យខ្លាំងចូលទៅក្នុងសួតរបស់គាត់ ឲ្យឃើញទ្រូងរបស់គាត់ប៉ោងឡើង។ ចាំមួយភ្លែតដើម្បីឲ្យខ្យល់ចេញមកវិញ រួចផ្លុំថែមទៀត។ ធ្វើសារចុះសារឡើង ប្រហែល៥វិនាទីម្តង។ ចំពោះទារក និងកុមារតូចៗ ចូរដាក់មាត់របស់អ្នកលើច្រមុះនិងមាត់ រួចផ្តល់ដង្ហើមថ្នមៗប្រហែល៣វិនាទីម្តង។ បន្តសង្គ្រោះដង្ហើមរហូតដល់គាត់អាចដកដង្ហើមដោយខ្លួនគាត់បាន ឬរហូតប្រាកដថាគាត់បានស្លាប់ហើយ។ ជួនកាលអ្នកត្រូវតែព្យាយាមផ្តល់ដង្ហើមរហូតដល់១ម៉ោងឬលើស។

ចំណាំ ៖ បើមិនមានដំបៅចំហរ ឬការហូរឈាមក្នុងមាត់ទេ នោះការឆ្លងមេរោគអេដស៍តាមរយៈការផ្តល់ដង្ហើមពីមាត់ទៅមាត់ គឺមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ។