សកម្មភាពសហគមន៍ដើម្បីជំងឺទឹកនោមផ្អែម

វិគី ព័ត៌មាន សុខភាព > ទីណាគ្មានវេជ្ជបណ្ឌិត ថ្មី > ជំងឺទឹកនោមផ្អែម > សកម្មភាពសហគមន៍ដើម្បីជំងឺទឹកនោមផ្អែម

ក្នុង​ជំពូក​នេះ

 

ក្នុង​ជំពូក​នេះ

ខណៈដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម អាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដើម្បីកែលម្អសុខភាពរបស់ខ្លួន, ការផ្លាស់ប្តូរដែលអាចបង្ការកុំឲ្យមនុស្សជាច្រើនទៀតកើតជំងឺនេះ អាចធ្វើបានតែនៅកម្រិតសហគមន៍ប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់អាចជ្រើសរើសថាតើគាត់ចង់ហូបអ្វី ប៉ុន្តែជម្រើសរបស់គាត់គឺអាស្រ័យទៅលើថាតើអាហារអ្វីខ្លះដែលអាចរកបាននិងមានតម្លៃសមរម្យនៅក្នុងសហគមន៍របស់គាត់។ មនុស្សម្នាក់អាចចង់ធ្វើលំហាត់ប្រាណបន្ថែម ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចកំណត់ថាតើភូមិស្ថានជុំវិញគាត់មានសុវត្ថិភាពដែរឬអត់នោះទេ។ ជាការប្រសើរបំផុតគួររួបរួមក្រុមគ្រួសារនិងសហគមន៍ជាមួយគ្នាដើម្បីផ្លាស់ប្តូរលក្ខខណ្ឌនានាដែលធ្វើឲ្យជំងឺទឹកនោមផ្អែមកាន់តែអាក្រក់។

ការពារទារកនិងកុមារ

ដើម្បីបង្ការជំងឺទឹកនោមផ្អែម ចូរផ្តល់អាហារដល់ម្តាយនិងកុមារឲ្យបានល្អ។ ផ្តល់អាហារបំប៉នគ្រប់គ្រាន់ដល់ក្មេងប្រុសនិងក្មេងស្រីទាំងអស់។ កុមារដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភពេលនៅក្នុងផ្ទៃ ឬក្នុងអំឡុងកុមារភាព ងាយនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅថ្ងៃមុខ។ ចៀសវាងផ្តល់ស្ករ របស់ផ្អែម ឬអាហារឥតប្រយោជន៍ផ្សេងៗដល់កុមារ។

បង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានអាហារសុខភាព

ដើម្បីបង្កើនភាពចម្រុះ បរិមាណ និងតម្លៃសមស្របនៃអាហារសុខភាពនៅក្នុងសហគមន៍៖

• រៀបចំវគ្គសិក្សាអំពីការចម្អិនអាហារ ដើម្បីបង្រៀនអំពីការបរិភោគល្អ។ នៅពេលប្រជាជនឃើញថាអាហារសុខភាពមានរសជាតិល្អ និងចេះពីរបៀបចម្អិនវា នោះពួកគេនឹងចង់ហូបវា។
• ចែករំលែកអាហារប្រពៃណីទាំងឡាយដែលផ្តល់សុខភាពល្អ។ ចំពោះអាហារប្រពៃណីដែលមិនផ្តល់សុខភាពល្អទេ គួរកាត់បន្ថយការបរិភោគវា។ ចូរជ្រើសរើសអាហារប្រពៃណីណាដែលផ្តល់សុខភាពល្អ រួចស្នើសុំមនុស្សចំណាស់ៗនៅក្នុងសហគមន៍ ឲ្យជួយចែករំលែករបៀបផ្សំគ្រឿងរបស់វា។
• ជ្រើសរើសយកសាលារៀនធ្វើជាកន្លែងដែលអូសទាញកុមារឲ្យចូលរួមក្នុងការដាំដុះ ចម្អិន និងបរិភោគអាហារសុខភាព។ រៀបចំអាហារសម្រន់នៅឯសាលារៀន ដោយប្រើគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ផ្លែឈើ និងបន្លែក្នុងតំបន់។ បញ្ឈប់ការលក់អាហារកញ្ចប់ឥតប្រយោជន៍ និងភេសជ្ជៈជាតិស្ករដល់កុមារនៅក្នុងនិងនៅក្បែរសាលារៀន។
• បង្កើតអាហារដ្ឋានសហគមន៍ សម្រាប់ប្រជាជនដែលគ្មានកន្លែងចម្អិនអាហារ អាចប្រើដើម្បីរៀបចំអាហាររបស់ពួកគេបាន។ ដំណោះស្រាយមួយទៀតគឺអាហារជាក្រុមដែលចំណាយប្រាក់តិចនិងផ្តល់សុខភាពល្អ។
• ធ្វើសួនដំណាំសហគមន៍មួយ ដែលប្រជាជនអាចដាំដំណាំរបស់ខ្លួនបាន។ សូម្បីតែការដាំដុះបន្តិចបន្តួច ក៏អាចផ្លាស់ប្តូររបៀបបរិភោគរបស់អ្នកបានដែរ។ អ្នករស់នៅក្នុងទីក្រុងខ្លះ ដាំដុះនៅលើដំបូលផ្ទះ សំយ៉ាបផ្ទះ ឬក្នុងដីឡូត៍ទំនេរ។
• រៀបចំបង្កើតទីផ្សារកសិករ ឬសហករណ៍អាហារ ដើម្បីធានាថាប្រជាជនអាចទទួលបានអាហារសុខភាព ហើយកសិករមានកន្លែងសម្រាប់លក់ដំណាំរបស់ខ្លួន។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីគម្រោងអាហារសហគមន៍ សូមអាន សៀវភៅណែនាំសហគមន៍ស្តីពីសុខភាពបរិស្ថាន ។

បង្កើតទីធ្លាសម្រាប់ធ្វើលំហាត់ប្រាណនិងលេងកំសាន្ត

នៅតំបន់ទីក្រុង មនុស្សប្រហែលជាគ្មានទីធ្លាសុវត្ថិភាពសម្រាប់ហាត់ប្រាណទេ។ សហគមន៍បានរួបរួមគ្នាសាងសង់តារាងបាល់ទាត់ បាល់បោះ និងសួនកុមារផ្សេង។ ទីធ្លាទាំងនេះតែងតែក្លាយជាកន្លែងជួបជុំរបស់សហគមន៍។

ដឹកនាំការអប់រំក្នុងសហគមន៍

បង្រៀនអំពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម តើវាមកពីទីណា បញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរដែលវាបង្កឡើង និងថាហេតុអ្វីត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះវា បើទោះជារោគសញ្ញាមានសភាពមិនធ្ងន់ធ្ងរនៅពេលដំបូងក្តី។ ជំរុញឲ្យពួកគេនិយាយប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវរបស់ខ្លួនពាក់ព័ន្ធនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែម ចែករំលែកចំណេះដឹង និងសួរសំណួរផ្សេង។ ពួកគាត់អាចនឹងរៀបចំផែនការបរិភោគអាហារសុខភាព ឬធ្វើលំហាត់ប្រាណជាមួយគ្នា។

ប្រធានបទដទៃទៀតសម្រាប់ការពិភាក្សានិងចាត់វិធានការផ្សេងៗ មានដូចជាការបំពុលទឹកនិងខ្យល់ ការរើសអើងពូជសាសន៍ និងស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចឬនយោបាយដែលបង្កជាស្ត្រេសនៅក្នុងសហគមន៍។

រៀបចំការធ្វើតេស្ត៍ជាក្រុម

ការធ្វើតេស្ត៍ទឹកនោមផ្អែម គឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អមួយសម្រាប់ឲ្យយើងដឹងថាតើមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមឬទេ បើទោះជាមិនមានរោគសញ្ញាក្តី។ ធ្វើតេស្ត៍នរណាដែលមាន សញ្ញាព្រមាន ដូចរៀបរាប់នៅទំព័រ២ ឬនរណាដែលមានអាយុលើស៤០ឆ្នាំ និងមាន សមាជិកគ្រួសារកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម។

សម្រាប់ការធ្វើតេស្ត៍ក្រុមមនុស្សជាច្រើន តេស្ត៍ទឹកនោមអាចជាការងាយស្រួលជាងគេ។ តេស្ត៍ឈាមក៏មានប្រយោជន៍ដែរ ប៉ុន្តែគួរធ្វើនៅមុនពេលហូបអាហារ ល្អបំផុតគឺពេលព្រឹក។ ដើម្បីធ្វើតេស្ត៍ទឹកនោម គេមិនចាំបាច់តមអាហារនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់គួរកត់ត្រាពេលវេលាដែលធ្វើតេស្ត៍ និងពេលវេលាហូបអាហារចុងក្រោយ ព្រោះជាតិស្ករកើនឡើងបន្ទាប់ពីហូបអាហារ។ អាន បន្ថែមអំពីការធ្វើតេស្ត៍ ។

ក្រុមជួយគាំទ្រ

ក្រុមជួយគាំទ្រគឺជាក្រុមមនុស្សដែលជួបជុំគ្នាជាប្រចាំ (ដូចជាមួយឬពីរសប្តាហ៍ម្តង) ដើម្បីជួយគាំទ្រដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ក្រុមជួយគាំទ្រអាចធ្វើឡើងនៅក្នុងសហគមន៍ សាលារៀន វិហារសាសនា ឬកន្លែងការងារ ពោលគឺគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេចង់ធ្វើ។ ជួនកាលបុគ្គលិកសុខាភិបាលក្នុងសហគមន៍ បុគ្គលិកគ្លីនិក ឬគ្រូបង្រៀន ជាអ្នកដឹកនាំចាប់ផ្តើមនិងចូលរួមក្នុងក្រុម។ ក្រុមខ្លះទៀតអញ្ជើញពួកគេទាំងនេះមកចូលរួមយូរៗម្តងប៉ុណ្ណោះ។

អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមជួបជុំគ្នាដើម្បីចែករំលែកពីវិធីថែទាំជំងឺនានាដែលបានរៀនសូត្រ, ពិភាក្សាពីបញ្ហាលំបាកផ្សេង, និងរួមចំណែកជួយដល់សហគមន៍។ អ្នកដែលទើបដឹងថាខ្លួនមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម អាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការជួបជុំជាមួយអ្នកដែលបានរស់នៅជាមួយជំងឺនេះយូរមកហើយ។ ក្រុមជួយគាំទ្រអាចពិភាក្សាពីការលំបាកនានាពាក់ព័ន្ធនឹងការរៀបចំនិងបរិភោគអាហារនៅក្នុងគ្រួសារ ព្រោះពេលនេះមានមនុស្សម្នាក់ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបបរិភោគដើម្បីថែរក្សាសុខភាពរបស់គាត់។ ហើយក្រុមនេះអាចអនុវត្តគម្រោងមួយដែលធ្វើឲ្យសហគមន៍ទាំងមូលមានភាពល្អប្រសើរសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ក្រុមជួយគាំទ្រអាចបន្តជួបជុំនិងលូតលាស់ជាច្រើនឆ្នាំប្រសិនបើអ្នកចូលរួមយល់ឃើញថាវាមានសារប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកគេ។

កិច្ចប្រឹងប្រែងដទៃទៀតនៅក្នុងសហគមន៍

• ជំរុញឲ្យមន្ត្រីសុខាភិបាលផ្តល់ការធ្វើតេស្ត៍ឥតគិតថ្លៃដល់អ្នកដែលប្រហែលជាមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងប្រាកដថាបរិក្ខារថ្នាំពេទ្យនិងតេស្ត៍ទឹកនោមផ្អែម មានសម្រាប់ផ្តល់ជូន ព្រមទាំងមានតម្លៃសមរម្យ។
• តស៊ូដើម្បីទឹកសុវត្ថិភាព ទើបត្រូវចំណាយតិចទៅលើទឹកដបឬភេសជ្ជៈនានាដែលគ្មានសុខភាព។
• បញ្ឈប់ការបំពុលដោយសារធាតុគីមី នៅត្រង់ប្រភពរបស់វា។
• កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត។

ទំព័រ​នេះ​ត្រូវ​បាន​​ធ្វើ​​បច្ចុប្បន្នភាព៖ ៣០ មករា ២០១៨