ការឆ្ពោះទៅរកកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ

វិគី ព័ត៌មាន សុខភាព > សៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពីសុខភាពបរិស្ថាន > ១៨. កាកសំណល់រឹង ៖ ប្រែក្លាយការប្រឈមគ្រោះថ្នាក់នៃសុខភាព ទៅជាធនធាន > ការឆ្ពោះទៅរកកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ

នៅក្នុងជំពូកនេ:

 

នៅក្នុងជំពូកនេ:

• ១៨. កាកសំណល់រឹង ៖ ប្រែក្លាយការប្រឈមគ្រោះថ្នាក់នៃសុខភាព ទៅជាធនធាន
• កាកសំណល់ខ្លះមិនរលាយទេ
• ការគ្រប់គ្រងនិងការដាក់កាកសំណល់រួមគ្នាមិនបានល្អ
• ការសម្អាតសហគមន៍ និងការកែច្នៃធនធាន
• ការដើរមើលសំរាមនៅក្នុងសហគមន៍
• កម្មវិធីកាកសំណល់រឹង ក្នុងសហគមន៍
• ការបោះចោលសំរាមប្រកបដោយសុវត្ថិភាព
• រណ្តៅសំរាមអនាម័យ
• ការឆ្ពោះទៅរកកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ
• កាកសំណល់ និងច្បាប់

សហគមន៍ទាំងឡាយនៅក្នុងពិភពលោក កំពុងស្វែងរកវិធីកាត់បន្ថយកាកសំណល់ឲ្យនៅកម្រិតក្បែរសូន្យ ដោយមានគោលដៅបង្កើតកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ។ កាកសំណល់កម្រិតសូន្យ មានន័យថាកាត់បន្ថយកាកសំណល់ និងកែច្នៃអ្វីដែលសេសសល់ឲ្យត្រឡប់ទៅធម្មជាតិវិញ ឬទៅកន្លែងទីផ្សារ, តាមវិធីផ្សេងៗដែលការពារសុខភាពនិងបរិស្ថាន។

ដើម្បីឈានទៅដល់គោលដៅកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ ឧស្សាហកម្មត្រូវតែទទួលខុសត្រូវលើការផលិតឲ្យនៅតិចបំផុតឬគ្មានតែម្តង នូវផលិតផលដែលប្រើប្រាស់តែមួយលើក ដូចជាប្លាស្ទិកជាដើម។ ក្រុងអាចបង្កើតកម្មវិធីកាកសំណល់រឹងដែលធ្វើជីកំប៉ុស កែច្នៃ និងកាត់បន្ថយកាកសំណល់។ ដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ ការរៀបចំផែនការគឺត្រូវតែរួមបញ្ចូលប្រជាជនដែលរងការប៉ះពាល់ខ្លាំងបំផុតពីកាកសំណល់។

ទីក្រុងមួយពុះពារយកជ័យជំនះលើកាកសំណល់រឹង

ទីក្រុងកូវ៉ាឡាម ស្ថិតភាគត្បូងនៃប្រទេសឥណ្ឌា គឺជាទីកន្លែងដ៏មានប្រជាប្រិយសម្រាប់ពួកទេសចរ។ ប៉ុន្តែវិស័យទេសចរណ៍នៅទីក្រុងកូវ៉ាឡាម ស្ទើរតែដល់ពេលបញ្ចប់ទៅហើយដោយសារមានសំរាមច្រើនពេក។

ក្នុងអំឡុង៣០ឆ្នាំនៃទេសចរណ៍ ទីក្រុងកូវ៉ាឡាមមិនដែលមានវិធីដ៏មានសុវត្ថិភាពមួយក្នុងការចោលកាកសំណល់ឡើយ។ គ្មានធុងសំរាម គ្មានកម្មវិធីកែច្នៃសំរាម ប្រើប្រាស់ជីកំប៉ុសតិចតួច និងចំនួនភ្ញៀវទេសចររាប់ពាន់នាក់ក្នុងឆ្នាំៗ ធ្វើឲ្យទីក្រុងកូវ៉ាឡាមស្ថិតក្នុងគំនរសំរាម។ ថង់ប្លាស្ទិកធ្វើឲ្យស្ទះទុយោទឹកក្រុង មូសបង្កកំណើតក្នុងគំនរសំរាម ហើយទីក្រុងមានភាពកខ្វក់និងគ្មានសុខភាពល្អទេ។

មន្ត្រីក្រុងបានសម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមកម្មវិធីប្រមូលកាកសំណល់ ហើយនឹងដំឡើងឡមួយសម្រាប់ដុតកាកសំណល់។ ប៉ុន្តែប្រជាជនជាច្រើនមិនយល់ស្របថា ការដុតនឹងគ្រាន់តែប្រែក្លាយកាកសំណល់ឲ្យទៅជាផេះនឹងផ្សែងពុលដែលហុយពេញអាកាសប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីការជជែកជាច្រើនលើក ពួកគេក៏សម្រេចមិនដំឡើងឡដុតសំរាមវិញ ហើយអាជ្ញាធរបានសុំឲ្យក្រុមជំទាស់ ផ្តល់យោបល់អំពីមធ្យោបាយជំនួសម្តង។

ដឹកនាំដោយអង្គការមួយឈ្មោះថា ក្រុមអភិរក្សថាណាល់, សហគមន៍បានស្នើសុំឲ្យប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធកាកសំណល់កម្រិតសូន្យវិញ។ ប្រជាជននៅសហគមន៍ដទៃបានមកចូលរួមជួយចែករំលែកគំនិតយោបល់អំពីកម្មវិធីកាកសំណល់កម្រិតសូន្យរបស់ខ្លួន។ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះថាមូរ៉ាលី បានបង្ហាញពីវិធីដែលគាត់ផលិតចានក្រឡូម ពែង ស្លាបព្រា កាបូប និងវត្ថុមានប្រយោជន៍ដទៃទៀត ចេញពីសម្បកដូង ស្លឹកដូង និងក្រដាសចោល។ តាមរយៈការលើកកម្ពស់ការធ្វើជីកំប៉ុស និងមធ្យោបាយថ្មីៗក្នុងការប្រើប្រាស់កាកសំណល់កម្រិតសូន្យនៅក្នុងទីក្រុងកូវ៉ាឡាមក៏បានប្រសូត្រឡើង។

ក្នុងរយៈពេលពីរបីឆ្នាំ ទីក្រុងកូវ៉ាឡាមមានភាពស្អាត និងមានសោភ័ណភាព និងកាន់តែរុងរឿងជាងមុន។ សព្វថ្ងៃ ទីក្រុងនេះមានចំណុចទាក់ទាញទេសចរមួយថ្មីគឺ មណ្ឌលកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ។ ឥឡូវនេះ ភោជនីយដ្ឋានជាច្រើនប្រើប្រាស់ពែងដែលធ្វើពីសម្បកដូង និងចានធ្វើពីស្លឹកឈើ។ ស្ត្រីនៅក្នុងមណ្ឌលកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ ដាំបន្លែនិងផ្លែចេកនៅលើដីដែលបានដាក់ជីកំប៉ុស ហើយទីក្រុងបានសាងសង់រោងចក្រផលិតអគ្គិសនីចេញពីកាកសំណល់មនុស្សនិងសត្វ។

ទីក្រុងកូវ៉ាឡាមបានក្លាយជាគំរូសម្រាប់ប្រទេសឥណ្ឌាទាំងមូល និងទូទាំងពិភពលោក តាមរយៈការបង្ហាញថា តើកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ អាចកែប្រែនិងកែលម្អសុខភាពសហគមន៍ និងសម្រស់ធម្មជាតិ, និងអាចការពារបរិស្ថានសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយយ៉ាងដូចម្តេច។