ការបោះចោលសំរាមប្រកបដោយសុវត្ថិភាព

វិគី ព័ត៌មាន សុខភាព > សៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពីសុខភាពបរិស្ថាន > ១៨. កាកសំណល់រឹង ៖ ប្រែក្លាយការប្រឈមគ្រោះថ្នាក់នៃសុខភាព ទៅជាធនធាន > ការបោះចោលសំរាមប្រកបដោយសុវត្ថិភាព

នៅក្នុងជំពូកនេ:

 

នៅក្នុងជំពូកនេ:

• ១៨. កាកសំណល់រឹង ៖ ប្រែក្លាយការប្រឈមគ្រោះថ្នាក់នៃសុខភាព ទៅជាធនធាន
• កាកសំណល់ខ្លះមិនរលាយទេ
• ការគ្រប់គ្រងនិងការដាក់កាកសំណល់រួមគ្នាមិនបានល្អ
• ការសម្អាតសហគមន៍ និងការកែច្នៃធនធាន
• ការដើរមើលសំរាមនៅក្នុងសហគមន៍
• កម្មវិធីកាកសំណល់រឹង ក្នុងសហគមន៍
• ការបោះចោលសំរាមប្រកបដោយសុវត្ថិភាព
• រណ្តៅសំរាមអនាម័យ
• ការឆ្ពោះទៅរកកាកសំណល់កម្រិតសូន្យ
• កាកសំណល់ និងច្បាប់

កាកសំណល់ដែលមិនអាចប្រើប្រាស់ឡើងវិញបាន មិនអាចកែច្នៃបាន ឬមិនអាចធ្វើជីកំប៉ុសបាន គួរត្រូវបានបោះចោលយ៉ាងមានសុវត្ថិភាព។ អ្នកខ្លះនិយាយថាការដុតសំរាម គឺជាមធ្យោបាយល្អបំផុត។ អ្នកខ្លះទៀតយល់ថាកប់វាល្អជាង ដើម្បីចៀសវាងផ្សែងរបស់វា។ ការពិតគឺថា មធ្យោបាយបំបាត់សំរាមទាំងពីរយ៉ាងនេះ សុទ្ធតែមានបញ្ហា។

នៅកន្លែងដែលមិនអាចប្រើប្រាស់ក្រដាសឬក្រដាសឡាំងឡើវិញ មិនអាចកែច្នៃវា ឬមិនអាចយកវាធ្វើជីកំប៉ុសបាន អ្នកអាចកាត់ច្រៀកវាតូចៗ រួចដុតចម្អិននិងកម្តៅអាហារ។ ប៉ុន្តែការដុតប្លាស្ទិកឬកៅស៊ូតែបន្តិចបន្តួច ក៏បញ្ចេញសារធាតុគីមីពុលដែរ ដូចជាឌីអុកសាំង(dioxin) ហ្វុយរ៉ាន(furan) និងPCBs(Poly chlorinated biphenyls) ដែលបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាសុខភាពជាច្រើន (មើល បញ្ហានៃការដុតកាកសំណល់ និងជំពូក១៦:គ្រោះថ្នាក់បណ្តាលមកពី សារធាតុគីមីពុល)។

ខ្ញុំដុតសំរាមដើម្បីសម្អាតផ្ទះ និងកុំឲ្យមានកណ្តុរ។

ខ្ញុំគិតថាផ្សែងចេញពីប្លាស្ទិក រឹតតែធ្ងន់ធ្ងរជាងកណ្តុរទៅទៀត!

កណ្តុរ ឬផ្សែង វាសុទ្ធតែមិនល្អ។ ប៉ុន្តែជាការប្រសើរ យើងគួរបង្កើតសំរាមឲ្យបានតិចបំផុតតាំងពីដើមដំបូង។

ចំពោះកាកសំណល់ដែលគ្មានវិធីរៀបចំវាទេ យើងអាចកប់វានៅក្នុងរណ្តៅតូចៗ ឬក្នុងរណ្តៅសំរាមអនាម័យ។ សម្រាប់រណ្តៅកប់សំរាមតូចៗ អ្នកអាចជីកដីនៅកន្លែងណាមួយដែលនៅឆ្ងាយពីប្រភពទឹក រួចយកកាកសំណល់ដាក់ក្នុងរណ្តៅ បន្ទាប់មកយកដីកប់វា។

នៅពេលកប់សំរាមដែលមានសារធាតុគីមីគ្រោះថ្នាក់ សារធាតុគីមីទាំងនេះអាចជ្រាបទៅក្នុងដី និងបំពុលទឹកផឹក។ ប្រសិនបើគ្មានវិធីសុវត្ថិភាពណាមួយដើម្បីបោះចោលសំរាមទេ (ឧទាហរណ៍ ដោយបញ្ជូនវាត្រឡប់ទៅរោងចក្រវិញ ឬបំបាត់ភាពពុលរបស់វា) ជាការល្អបំផុតគួរចោលវានៅក្នុងរណ្តៅសំរាមអនាម័យដែលមានទ្រនាប់នៅបាត។

កាកសំណល់ពុល

កាកសំណល់ពុលគឺកាកសំណល់ដែលមានសារធាតុគីមីដែលមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសុខភាពយើង និងបរិស្ថាន។

វិធីល្អបំផុតក្នុងការបង្ការគ្រោះថ្នាក់ពីកាកសំណល់ពុល គឺត្រូវបញ្ឈប់ការផលិតរបស់វា។ រដ្ឋាភិបាលនានាគួរតែហាមឃាត់ផលិតផលពុល និងដំណើរផលិតវត្ថុទាំងនេះ។ សហគមន៍អាចលើកកម្ពស់ការប្រើប្រាស់វត្ថុជំនួសផលិតផលពុល ហើយសហជីពកម្មករអាចលើកកម្ពស់មធ្យោបាយជំនួសផ្សេងៗនៅក្នុងឧស្សាហកម្ម។ ការធ្វើឲ្យការប្រមូលឬមណ្ឌលសារធាតុពុល មានភាពងាយស្រួល អាចការពារវាមិនឲ្យបំពុលដី និងប្រព័ន្ធទឹកក្នុងសហគមន៍។

ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែមអំពីសារធាតុពុល សូមមើលជំពូក១៤:ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតគឺជាថ្នាំពុល,ជំពូក១៦:គ្រោះថ្នាក់បណ្តាលមកពី សារធាតុគីមីពុលនិង ជំពូក២០:ការបង្ការ និងការកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ពីសារធាតុពុល)។

ការរៀបចំនិងការបោះចោលកាកសំណល់ពុលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព

បំផ្លាញធុងសារធាតុពុលចោល ដើម្បីកុំឲ្យមាននរណាយកវាទៅប្រើប្រាស់ដាក់វត្ថុផ្សេងៗ ជាពិសេសអាហារឬទឹក។

ដោយសារការបោះចោលកាកសំណល់ពុលឲ្យមានសុវត្ថិភាព អាចជាការស្មុកស្មាញ និងចំណាយប្រាក់ច្រើន ល្អបំផុតបើរដ្ឋាភិបាលពង្រឹងគោលការណ៍សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ រក្សាទុក និងបោះចោលសារធាតុពុល។ វាគួររួមបញ្ចូលការអប់រំ និងការបណ្តុះបណ្តាលសមាជិកសហគមន៍ អំពីការរៀបចំនិងបោះចោលកាកសំណល់ពុលឲ្យមានសុវត្ថិភាព។ ខាងក្រោមនេះគឺជាគោលការណ៍នៃការរៀបចំកាកសំណល់ពុលដែលងាយអនុវត្តបាន ៖

• រក្សាទុកផលិតផលពុលឲ្យនៅឆ្ងាយពីអាហារនិងទឹក និងឆ្ងាយផុតពីដៃកុមារ។
• ដាក់ផលិតផលពុលនៅក្នុងធុងដើមរបស់វា និងមិនត្រូវលុបស្លាកសញ្ញាឡើយ។ បែបនេះជួយបង្ការកុំឲ្យប្រើប្រាស់ធុងឡើងវិញសម្រាប់ដាក់ទឹកឬអាហារ។
• ដាក់កាកសំណល់ពុល ដាច់ដោយឡែកពីកាកសំណល់តាមផ្ទះ។
• កុំដុតកាកសំណល់ពុល! បែបនេះធ្វើឲ្យសារធាតុគីមីរាលដាលតាមរយៈផេះនិងផ្សែង ហើយជួនកាលវាបង្កើតជាសារធាតុគីមីទម្រង់មួយទៀតដែលកាន់តែគ្រោះថ្នាក់។
• កុំចាក់សារធាតុពុលចូលក្នុងបង្គន់ លូបង្ហូរ ប្រឡាយទឹក ក្នុងផ្លូវទឹក ឬលើដី។

ពិគ្រោះជាមួយអាជ្ញាធរ និងមណ្ឌលកែច្នៃធនធាន ដើម្បីស្វែងយល់ពីវិធីល្អបំផុតក្នុងការចោលកាកសំណល់ពុលនៅក្នុងតំបន់របស់អ្នក។

ការបោះចោលសារធាតុពុលទូទៅ

ផលិតផលទូទៅតាមផ្ទះទាំងនេះ បង្កើតជាកាកសំណល់ដ៏គ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើវាមិនត្រូវបានរៀបចំដោយ ប្រុងប្រយ័ត្ន និងបោះចោលឲ្យមានសុវត្ថិភាពទេ។

ថ្នាំលាបនិងធុងថ្នាំលាប។ រក្សាទុកធុងថ្នាំបិទជិតនៅក្នុងកន្លែងត្រជាក់។ នៅពេលប្រើប្រាស់ថ្នាំអស់ភ្លាមត្រូវកិនធុងថ្នាំឲ្យសំប៉ែត ខ្ចប់វាក្នុងក្រដាសកាសែត ដាក់វាក្នុងថង់ប្លាស្ទិក រួចកប់វានៅក្នុងរណ្តៅសំរាមអនាម័យ។ ថ្នាំលាបធ្វើពីជ័រឈើ មិនសូវពុលដូចថ្នាំលាបដទៃទេ ប៉ុន្តែវាត្រូវការមធ្យោបាយបោះចោលដូចនឹងថ្នាំលាបដៃដែរ។

ថ្នាំរំលាយ(ទឹកថ្នាំសម្អាតខ្លាញ់, ប្រេងស្រល់, ប្រេងលាងថ្នាំលាប)។ រក្សាទុកថ្នាំរំលាយនៅក្នុងធុងបិទជិតនៅក្នុងកន្លែងត្រជាក់ ដើម្បីកុំឲ្យឆាបភ្លើង។ នៅពេលប្រើប្រាស់អស់ថ្នាំរំលាយភ្លាម ត្រូវចោះរន្ធលើធុងនោះ ដើម្បីកុំឲ្យមាននរណាយកវាទៅប្រើ។ កិនវាឲ្យសំប៉ែត ខ្ចប់វាក្នុងក្រដាសកាសែត ដាក់ក្នុងថង់ប្លាស្ទិក រួចដាក់វាក្នុងរណ្តៅសំរាមអនាម័យ ឬធុងបិទជិត។

ប្រេងម៉ាស៊ីនដែលប្រើរួច។ មិនត្រូវចាក់ប្រេងទៅលើដី ឬក្នុងផ្លូវទឹកឡើយ។ ដាក់វាក្នុងធុងបិទជិត។ ប្រេងដែលប្រើរួច ជួនកាលអាចកែច្នៃបានដោយស្ថានីយសេវាកម្មយានយន្ត។ ប្រេងដែលប្រើរួចក៏អាចយកលាបសសរឈើផ្ទះ ដើម្បីបង្ការកុំឲ្យរលួយក្នុងដី ហើយក៏អាចដុតនៅក្នុងចង្ក្រានខ្លះ។

ផលិតផលទូទៅទាំងនេះ មានគ្រោះថ្នាក់ និងបង្កើតជាកាកសំណល់គ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើមិនបានរៀបចំដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។

ថ្មពិល។ នៅកន្លែងខ្លះ គេអាចកែច្នៃថ្មពិលបាន។ ប៉ុន្តែការកែច្នៃថ្មពិលដោយដៃ គឺជាការងារដ៏គ្រោះថ្នាក់ និងមិនគួរធ្វើដោយគ្មានការបណ្តុះបណ្តាលត្រឹមត្រូវ និងឧបករណ៍ការពារខ្លួននោះទេ។

ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត។ ចោះធុងថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត ឬបំផ្លាញវាចោល ដើម្បីកុំឲ្យវាប្រើបានទៀត។ កប់វានៅក្នុងរណ្តៅសំរាមអនាម័យ។ ដើម្បីស្វែងយល់អំពីវិធីប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតតិចតួចនៅក្នុងកសិកម្មឬក្នុងផ្ទះ ។

កាកសំណល់ចេញពីសកម្មភាពថែទាំសុខភាព ដូចជាបង់រុំរបួសប្រឡាក់ឈាម, ម្ជុលកខ្វក់ និងសម្ភារៈមុតស្រួចដទៃទៀត, ថ្នាំពេទ្យដែលបោះចោល ។ល។ ដើម្បីស្វែងយល់អំពីវិធីកាត់បន្ថយ រក្សាទុក និងរៀបចំឲ្យបានល្អបំផុតនូវកាកសំណល់នៃការថែទាំសុខភាព សូមមើលជំពូក១៩។