សារធាតុគីមីប្រើប្រាស់ក្នុងការជីករ៉ែ

វិគី ព័ត៌មាន សុខភាព > សៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពីសុខភាពបរិស្ថាន > ២១. ការជីករ៉ែ និងសុខភាព > សារធាតុគីមីប្រើប្រាស់ក្នុងការជីករ៉ែ

នៅក្នុងជំពូកនេ:

 

នៅក្នុងជំពូកនេ:

• ២១. ការជីករ៉ែ និងសុខភាព
• បញ្ហាសុខភាពបណ្តាលមកពីការជីករ៉ែ
• បញ្ហាសង្គម
• ជំងឺបណ្តាលមកពីកំទេចធូលី
• ជំងឺរបេង
• ទឹកឆ្លងសារធាតុរ៉ែ
• សារធាតុគីមីប្រើប្រាស់ក្នុងការជីករ៉ែ
• លោហៈធ្ងន់
• សុវត្ថិភាពនៅកន្លែងអណ្តូងរ៉ែ
• ពេលដែលរ៉ែបិទទ្វារ
• ការជីករ៉ែដែលមានការទទួលខុសត្រូវ

សារធាតុរ៉ែដែលបានប្រើប្រាស់ក្នុងការជីករ៉ែ និងដំណើរការសារធាតុរ៉ែ ធ្វើឲ្យកខ្វក់ដល់ដី ទឹក និងខ្យល់ បណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាសុខភាពដល់កម្មករនិងប្រជាជនដែលរស់នៅក្បែរអណ្តូងរ៉ែ។ សារធាតុគីមីពុលដែលបានប្រើប្រាស់ក្នុងការជីករ៉ែមាន ៖

• ស្យ៉ានីត អាស៊ីតស៊ុលហ្វួរិច និងសារធាតុរំលាយសម្រាប់ញែកសារធាតុរ៉ែពីដីរ៉ែ
• អាស៊ីតនីទ្រិច
• នីត្រាតអាម៉ូញ៉ូម និងប្រេងម៉ាស៊ូត("ANFO") ដែលប្រើប្រាស់ក្នុងបំផ្ទុះរូងក្នុងដី
• លោហៈធ្ងន់ ដូចជាបារត អ៊ុយរ៉ាញ៉ូម និងសំណ
• ប្រេងសាំង ប្រេងម៉ាស៊ូត និងផ្សែងចេញពីគ្រឿងយន្តនិងឧបករណ៍
• អាសេទីឡែនសម្រាប់រំលាយភ្ជាប់ និងផ្សារភ្ជាប់

ស្យ៉ានីត

ស្យ៉ានីតត្រូវបានប្រើសម្រាប់ញែកមាសចេញពីដីរ៉ែ។ ក្នុងទម្រង់សុទ្ធរបស់វា ស្យ៉ានីតគ្មានពណ៌ និងមានក្លិនដូចជាគ្រាប់អាល់ម៉ុន(almond)ចត់។ វាអាចបាត់ក្លិននៅពេលផ្សំជាមួយសារធាតុគីមីដទៃទៀត។ វាអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងទម្រង់ជាម្សៅ វត្ថុរាវ និងឧស្ម័ន។

ស្យ៉ានីតបណ្តាលឲ្យស្លាប់ពេលលេបវា។ បរិមាណទំហំប៉ុនគ្រាប់អង្ករ គឺគ្រប់គ្រាន់អាចសម្លាប់មនុស្សម្នាក់បាន។ ការប៉ះពាល់ក្នុងកម្រិតដូស៍ទាប ក្នុងរយៈពេលយូរ អាចបណ្តាលឲ្យហើមនៅបំពង់ក(ពកក)ដែលអាចបង្កឡើងដោយកង្វះអាហារូបត្ថម្ភដែរ។

ជាញឹកញាប់ ស្យ៉ានីតបានខ្ពុលចូលទៅក្នុងផ្លូវទឹកក្នុងពេលជីករ៉ែមាស និងនៅពេលរណ្តៅកាកសំណល់រ៉ែ ផ្ទុះ និងខ្ពុលឡើង។ ក្រុមហ៊ុនជីករ៉ែនិយាយថា ស្យ៉ានីតនៅក្នុងទឹកនឹងលែងមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងពេលដ៏ខ្លី។ ប៉ុន្តែនេះជាការពិត លុះត្រាតែមានពន្លឺព្រះអាទិត្យខ្លាំង និងមានអុកស៊ីហ្សែនយ៉ាងច្រើនប៉ុណ្ណោះ។ បើទោះបីវាមានដូចនេះមែន ក៏វានៅតែបន្សល់នូវសារធាតុគីមីគ្រោះថ្នាក់ដទៃទៀតដែរ។ បើវាខ្ពុលក្រោមដី ឬបើធាតុអាកាសមានពពកច្រើនឬភ្លៀង វាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ក្នុងរយៈពេលយូរ ដោយសម្លាប់ត្រី និងរុក្ខជាតិនៅតាមទន្លេ និងធ្វើឲ្យទឹកគ្មានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ផឹកនិងងូត។

អាស៊ីតស៊ុលហ្វួរិច

អាស៊ីតស៊ុលហ្វួរិចគឺជាសារធាតុគីមីពុលដែលបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងការជីករ៉ែទង់ដែង។ វាក៏ជាអនុផលនៃរ៉ែច្រើនប្រភេទ ដែលជាមួយទឹកនិងលោហៈធ្ងន់ បង្កើតបានជាការបង្ហូររ៉ែអាស៊ីត។ អាស៊ីតស៊ុលហ្វួរិចមានក្លិនដូចស៊ុតស្អុយ។ ការប៉ះពាល់ជាមួយអាស៊ីតស៊ុលហ្វួរិច អាចបណ្តាលឲ្យរលាក ខ្វាក់ភ្នែក និងស្លាប់។

ការព្យាបាល

សារធាតុគីមីដែលប្រើប្រាស់នៅក្នុងអណ្តូងរ៉ែ អាចខ្ពុលមកលើស្បែក និងខោអាវ សាចចូលភ្នែក ឬដកដង្ហើមយកចំហាយវាចូល។ បើមាននរណាម្នាក់រងរបួស ត្រូវរកជំនួយពីគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ (សូមមើលរបៀបព្យាបាល សារធាតុគីមីខ្ពុល សារធាតុគីមីកំពប់ និងរលាកសារធាតុគីមី ក្នុងពេលរងចាំជំនួយ)។

ការបង្ការ

មធ្យោបាយល្អបំផុតដើម្បីបង្ការគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលពីសារធាតុគីមីពុល រួមទាំងលោហៈធ្ងន់ គឺមិនប្រើប្រាស់វា។ ប៉ុន្តែ វាក៏មានមធ្យោបាយជាច្រើនសម្រាប់រារាំងនិងកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ បើសារធាតុពុលទាំងនោះនៅតែប្រើប្រាស់។

• ព្យាយាមប្រើប្រាស់សម្ភារៈការពារគ្រប់ពេល តាមដែលអាចធ្វើបាន(សូមមើលសេចក្តីបន្ថែម ក)។
• លាងសម្អាតដៃច្រើនដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ មិនត្រូវប៉ះមុខរបស់អ្នក ជក់បារី ឬប៉ះពាល់មនុស្សដទៃទៀតក្នុងពេលកំពុងធ្វើការជាមួយឬនៅក្បែរសារធាតុពុលនោះ លុះត្រាតែបានលាងដៃអ្នកជាមុន។
• ទាមទារម្ចាស់អណ្តូងរ៉ែឲ្យកាត់បន្ថយកំទេចធូលី និងការបំពុលទឹក។
• មិនត្រូវបរិភោគអាហារនៅកន្លែងដែលប្រើប្រាស់ លាយ និងរក្សាទុកសារធាតុគីមីទេ។
• រក្សាទុកសារធាតុគីមីឲ្យមានសុវត្ថិភាព។

ការរក្សាទុកសារធាតុគីមី

សារធាតុគីមីជាច្រើនអាចបណ្តាលឲ្យមានភ្លើងឆេះ ផ្ទុះ ឬបញ្ចេញឧស្ម័នពុល។ ការរក្សាទុកសារធាតុពុលឲ្យមានសុវត្ថិភាព អាចជួយបង្ការឧប្បត្តិហេតុ និងកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់នៅកន្លែងអណ្តូងរ៉ែ។ រក្សាទុកសារធាតុគីមី ៖

• ឆ្ងាយពីរំសេវផ្ទុះ ប្រភពអគ្គិសនី គ្រប់ប្រភពទឹកទាំងអស់ និងម៉ូទ័រយានយន្ត។
• ឆ្ងាយពីកន្លែងមនុស្សបរិភោគអាហារ។
• នៅក្នុងប្រអប់ដែលមានស្លាកសញ្ញាច្បាស់លាស់។ បើអ្នកយកសារធាតុគីមីពីប្រអប់មួយ ទៅដាក់ក្នុងប្រអប់មួយទៀត ត្រូវបិតស្លាកសញ្ញានៅប្រអប់ថ្មី។ ដាច់ខាតមិនត្រូវដាក់សារធាតុគីមីនៅក្នុងប្រអប់ដែលប្រើប្រាស់សម្រាប់ដាក់អាហារឬភេសជ្ជៈនោះទេ - អាចមាននរណាម្នាក់បរិភោគឬផឹកសារធាតុគីមីនោះដោយចៃដន្យ។ បន្ទាប់ពីបានយកសារធាតុគីមីចេញអស់ពីប្រអប់ហើយ មិនត្រូវប្រើប្រាស់ប្រអប់នោះសម្រាប់ដាក់អាហារឬភេសជ្ជៈទេ ទោះបីអ្នកបានលាងសម្អាតវាហើយក៏ដោយ។
• នៅក្នុងទូរចាក់សោរយ៉ាងមាំ ដែលផលិតឡើងសម្រាប់រក្សាទុកសារធាតុគីមី និងបិតស្លាកសញ្ញាត្រឹមត្រូវ។